Een hapje uit mijn hart
Gepubliceerd op: 19-03-2021
opnieuw starten
Een hapje uit mijn hart, zo voelde het toen mijn man overleed Oktober 2019.
Na mijn vlucht uit mijn narcistische relatie kwam ik hem tegen , nadat ik enkele jaren alleen geweest te zijn.
Het voelde onwennig, als een kind wat leerde fietsen waarvan de zijwieltjes eraf waren gehaald van de fiets.
Wankel, net nog geen genoeg zelfvertrouwen.
Echter met de dag groeide het vertrouwen en mijn eigenwaarde.
Daarna volgde er jaren als zijnde fietsen met de wind mee.
Gesteund en aangemoedigd door hem om mijn bedrijf op te starten.
Trots dat hij was op de lezingen die ik gaf.
Het noodlot sloeg toe in 2019.
Het maakte een hapje uit mijn hart.
Een jaar ertussen uit besloot ik. Terug in balans zien te komen. Rouwen is Rauw.
2021
Het hapje genezen, het lidteken blijft , echter nu vol met liefde die we gedeeld hebben.
In mijn hoofd hoor ik weer zijn stem; "Ga er voor".
Glimlachend stap ik weer op mijn fiets.
Fiets je mee?